سیستم برق خانه هاي مسکونی باید به صورتی طراحی و اجرا شود کـه از ایمنـی کامـل برخـوردار باشـد و حداکثر استفاده و راحتی را براي ساکنان خانه تامین نماید. در خانه باید نور کافی چه بـه صـورت چـراغ هاي ثابت یا قابل تغییر مکان در دسترس باشد و ساکنان باید به سـهولت بتواننـد چـراغ هـا را روشـن یـا خاموش کنند بدون اینکه لازم شود در تاریکی به زحمت دنبال کلید ها بگردند و یـا مجبـور شـوند چـراغ هاي غیر ضروري را در پشت سر خود روشن باقی بگذارند. ساکنان باید قادر باشند چراغ رادیو تلویزیون جارو برقی و دیگر وسایل را در هر نقطه دلخواه به پریز متصل کنند بدون اینکه مجبور به اسـتفاده از سـیم هاي رابط بلند باشند. براي برآوردن مقاصد فوق لازم است به نکات زیر توجه شود:
A) انشعاب وسیله حفاظت و کنتور خانه باید با ظرفیت کافی انتخاب شوند تا با توجه به افزایش آنی بـار الکتریکی خانه موجب افت ولتاژ غیر قابل تحمل یا قطع غیر ضروري وسایل حفاظتی نگردد.
B) سیم هاي انشعاب داخلی با اندازه هاي مناسب انتخاب شود. با اینکـه در انـشعاب هـاي کـم اهمیـت از سیم 5.1 استفاده می شود در بسیاري از تاسیـسات خـانگی امـروزي کـوچکترین سـیم مـورد اسـتفاده 2.5 است.
C) تعداد انشعاب هاي داخلی باید به طور مناسبی انتخاب شود تا به علـت سـوختن یـک فیـوز قـسمت بزرگ یا همه خانه در تاریکی و بی برقی فرو نرود. هر چه تعداد انشعاب ها بیشتر باشـد ضـریب اطمینـان افزایش می یابد لیکن هزینه نیز بالا می رود.
D) تعداد پریز ها باید طوري انتخاب شود که استفاده از سیم هاي رابط لازم نباشد.
E) تعداد چراغ ها باید با میزان نور لازم در قسمت هاي مختلف خانه تناسب داشـته باشـد و کلیـد هـاي کنترل آنها باید در مناسب ترین نقاط نصب شوند.