سیم ارت (Earth Wire) که به آن سیم اتصال به زمین یا هادی محافظ نیز گفته میشود، یک سیم حفاظتی حیاتی در هر سیستم الکتریکی است. وظیفه اصلی این سیم، انتقال جریانهای الکتریکی ناخواسته یا نشتی به زمین است تا از خطرات احتمالی جلوگیری کند. سیستم ارتینگ (Earthing System) در واقع به معنای اتصال کلیه بدنههای فلزی دستگاههای برقی، اعم از صنعتی، مخابراتی٬ خانگی و به طور کلی هر مصرفکننده برق، توسط یک رشته سیم به زمین است. نقش سیم ارت در حفاظت از جان و تجهیزات بسیار حیاتی است. هدف اصلی از ایجاد و پیادهسازی سیستم ارتینگ، جلوگیری از برقگرفتگی و محافظت از افراد در برابر خطرات ناشی از تماس با بدنههای فلزی دستگاههایی است که ممکن است به دلیل نقص عایقی یا خطای الکتریکی، برقدار شوند.
سیم ارت باید به بدنه دستگاه الکتریکی و در طرف دیگر به سیستم اتصال به زمین ساختمان (مانند چاه ارت یا لولهکشی آب) وصل شود. برای دستگاههای الکترونیکی، یک سر سیم ارت به پیچ مخصوص ارت (با علامت GND یا شبیه آن) در دستگاه و سر دیگر آن به جعبه فیوز و از آنجا به سیستم زمین ساختمان متصل میشود. در پریزهای برق، سیم ارت به پیچ وسطی وصل میگردد.
به دستگاه:
یک سر سیم ارت را به بدنه فلزی دستگاه و در صورت وجود، به پیچ اتصال به زمین (معمولاً با علامت "G" یا "GND") وصل کنید.
سیم را به اندازه کافی با روکش جدا شده در پیچ یا محل اتصال قرار دهید و سپس پیچها را محکم کنید.
در سیستم سیمکشی ساختمان:
سیم ارت از داخل تابلو برق ساختمان و از طریق سیمکشی به تمام پریزها و کلیدهای روشنایی منتقل میشود.
در تابلو برق، تمامی سیمهای ارت به یک نقطه اتصال اصلی زمین متصل میشوند.
در پریز برق:
سیم ارت را به پیچ وسطی پریز وصل کنید.
برای اطمینان از اتصال صحیح، میتوانید از فازمتر استفاده کنید تا سیم فاز و نول را از سیم ارت تشخیص دهید.
در سیستم کلی ساختمان:
سیم ارت نهایی از تابلو برق به سمت چاه ارت یا سیستم لولهکشی آب ساختمان (در صورت اجرای صحیح و فنی) هدایت میشود.
نصب سیم ارت به لولهکشی گاز اشتباه و خطرناک است.