امروزه خوردگی شيميايی فلزات از جمله مشكلات اساسی و هزينه ساز صنايع بزرگ به خصوص صنعت نفت، گاز، پتروشيمی، نيروگاهی، آب و فاضلاب و… می باشد. لوله های انتقال و توزيع سوخت و آب، اسكله ها، كشتی ها، كندانسورها، دكل های انتقال نيرو، مخازن ذخيره سوخت و ديگر سازه های مدفون (و يا غوطه ور) در يك الكتروليت متناسب با شرايط موجود و با توجه به ساختار متالورژيكی خود، خورده شده و بعد از مدتی كار يك سيستم و پروسه فعال را مختل كرده و منجر به ضرر و زيان های غير قابل پيش بينی می شوند.
در خصوص پيشگيری از خوردگی لوله های مدفون، كف مخازن رو زمينی و مخازن زير زمينی نتيجه تحقيقات و آزمايشات انجام شده دو روش عمده زير می باشد:
الف) استفاده از انواع پوشش
ب) استفاده از سيستم حفاظت كاتديك
از آنجائيكه پوشش های موجود هيچ يك دارای راندمان 100% نمی باشند لذا داشتن يك سيستم مكمل جهت حفاظت از خوردگی سازه های مدفون الزامی به نظر می رسد. روش تكميلی ياد شده سيستم حفاظت كاتديك می باشد كه در اين روش با كاتد كردن سازه در حال خورده شدن (كه قبلاٌ آند بوده است) می توان از خوردگی آن جلوگيری نمود.
كاتد كردن سازه با جايگزينی يك منبع تامين كننده الكترون انجام پذير است كه اين منبع تامين كننده يك منبع الكتريكی و يا يك فلز فعال تر (آندتر) از سازه مدفون ما می باشد. بديهی است استفاده از هر يك از روش های ياد شده مستلزم صرف هزينه های اقتصادی می باشد ولی با يك بررسی كارشناسی می توان نتيجه گرفت كه صرف هزينه های اوليه جهت پوشش دادن سازه و نصب سيستم حفاظت كاتدی نه تنها از خطرات جانبی در آينده جلوگيری می كند بلكه هزينه های مربوط به تعويض قطعات، تعميرات و جبران خسارات و زيان های وارده را كاهش داده و هزينه های لازم جهت نصب چنين سيستم هايی را از نظر اقتصادی توجيه پذيرتر می سازد.