جشن میانه پاییز یکی از جشن‌های ایران باستان است. جشن‌ها از ارکان مهم فرهنگی در ایران باستان‌ بوده‌اند و کارکرد آیینی داشته‌اند. حتی گاهی این جشن‌ها به یکدیگر مرتبط بوده‌اند و باید به ترتیب اجرا می‌شدند. چون هر کدام از آن‌ها یک آیین‌ به شمار می‌رفت. در ایران باستان، هر روز سال نام مخصوص به خود را داشته و هر گاه که نام روز با نام ماه یکی می‌شد، آن روز زمان برگزاری یک جشن مهم بود. بنابراین در هر ماه یک جشن مهم برگزار می‌شد. از آن‌جایی که زرتشتیان این اعتقاد را دارند که آفرینش در شش هنگام اتفاق افتاده است، در شش وقت دیگر از سال که بر اساس روزهای خاصی مشخص شده نیز یک جشن برگزار می‌‌کنند. جشن میانه یکی از این جشن‌های شش گانه است.

در روز 15 آبان اگر به بعضی از شهرهای ایران مانند کرمانشاه یا شهرهایی که هم‌وطنان زرتشتی‌مان در آن جا زندگی می‌کنند، سفر کنید مردم را در حال برگزاری جشن یا مراسم ویژه ای می‌بینید. این مراسم به مناسبت جشن میانه پاییز است. میانه به معنای وسط است و روز 15 آبان دقیقاً میانه‌ ی پاییز است و این جشن هم به خاطر قرار گرفتن در میانه‌ی پاییز برگزار می‌شود. اگر کسی هم توانایی برگزاری جشن میانه پاییز را نداشته باشد می‌تواند در جشنی که دیگران برگزار می‌کنند شرکت کند و کنار دیگران باشد.

روز جشن میانه پاییز روزی خاص و بزرگ است. در این روز می‌بینید که در بعضی خانه‌های هموطنان زرتشتی‌مان جشنی برپاست و در تالارهای عمومی همه در کنار هم جمع می‌شوند، از مرد و زن و فقیر و ثروتمند و کوچک و بزرگ و پیر و جوان. در اصل شرکت در این جشن به نوعی وظیفه‌ی دینی زرتشتیان هم به شمار می‌رود؛ ابتدا موبد شروع به خواندن بخش‌هایی از اوستا و جشن می‌کند. جشن در واقع یک نوع نیایش است که او می‌خواند و دیگران دست هم را می‌گیرند. این گرفتن دست یکدیگر نشان‌دهنده‌ی هم‌پیمانی و هم باوری آن‌ها با یکدیگر است. این رسم در خواندن نیایش‌ها از گذشته آمده است. روزهایی که سختی روزگار به آن‌ها فشار می‌آورد، این رسم نیایش و هم‌پیمانی و به قول معروف هم به آن‌ها امید و قدرت می‌داد. به همین خاطر هم اکنون در نیایش‌ها انجام می‌شود.

جشن میانه پاییز مبارک