استاندارد چست؟
ایزو چیست و به چه منظور از آن استفاده میکنیم؟
IEEE و...
تا کنون سوالات بالا برایتان مطرح شده است؟
ما در این بخش به بررسی و پاسخ این سوالات میپردازیم.
تعداد سازندگان و تأمین کنندگان قطعات و تجهیزات شبکه بسیار فراوان است، و همگی آن ها فکر می کنند می دانند چگونه باید کار خود را انجام دهند. اما بدون یک عمل هماهنگ کننده، این وضعیت می تواند باعث یک آشوب واقعی بشود، و در نهایت هم هیچ نفعی عاید مصرف کننده نمی شود. تنها راه برون رفت از این وضعیت، توافق بر سر استانداردهای شبکه است. استانداردهای خوب نه تنها اجازه می دهند تا تجهیزات مختلف بتوانند با یکدیگر کار کنند، بلکه فروش محصولات منطبق با این استاندارد ها را نیز افزایش می دهند. فروش بیشتر نیز یعنی تولید انبوه، کاهش هزینه ها، طراحی و پیاده سازی بهتر، کاهش قیمت ها و افزایش باز هم بیشتر تقاضا.
در این قسمت نگاهی سریع به دنیای استانداردسازی بین المللی که بسیار مهم، ولی کمتر شناخته شده است خواهیم کرد. اما قبل از آن بررسی کنیم استاندارد چیست؟ یک فرد معقول شاید تصور کند که استاندارد یعنی که چه چیز چگونه باید کار کند تا شما بتوانید آن را به درستی پیاده سازی کنید. اگر شما هم چنین فکر می کنید، باید گفت در اشتباه هستید.
استانداردها آنچه را که برای کارکرد متقابل(interoperability) لازم است، نه کمتر، نه بیشتر این کار اجازه می دهد تا بازار رشد کند و آنهایی که محصول بهتری دارند، بیفتند.
برای مثال، در استاندارد 802.11 سرعت های مختلفی برای انتقال اطلاعات تعریف شده است ولی هیچ کجا گفته نشده که فرستنده چه زمانی باید از کدام سرعت استفاده کند؛ این یک عامل کلیدی در رسیدن به کارایی مناسب است. در واقع، این موضوع بر عهده سازنده محصول گذاشته شده است. از آنجایی که استانداردها گزینه های زیادی را تعریف می کنند و برای پیاده سازی هر گزینه نیز راه های مختلفی وجود دارد، اغلب رسیدن به کارکرد متقابل دشوار است. برای مثال، در استاندارد 802.11 مشکلات چنان زیاد و پیچیده شد که یک گروه تجاری به نام اتحادیه وایفای(WiFi Alliance) کار بر روی کارکرد متقابل در این استاندارد را بر عهده گرفت این راهبرد بعدها به یک رویه متداول تبدیل شد.
استانداردها بر در نوع هستند: de facto (استانداردهای بالفعل) و استانداردهای قانونی de jure .
استانداردهای بالفعل آن هایی هستند که بدون هیچ طرح رسمی به وجود آمده و پذیرفته شده اند. پروتکل HTTP یکی از استانداردهای بالفعل است. این پروتکل بخشی از اولین مرورگر وب که توسط تیم برنرز – لی در آزمایشگاه اروپایی فیزیکی ذرات (CERN) توسعه داده شد، و با رشد وب جای خود را به عنوان یک استاندارد محکم کرد.
استانداردهای قانونی آنهایی هستند که از طریق حاکمیت مراجع مسئول بین المللی پذیرفته شده اند. مراجع بین المللی به دو دسته تقسیم می شوند: آنهایی که طبق معاهدات بین المللی تأسیس شده اند، و آنهایی که به صورت داوطلبانه شکل گرفته اند. در زمینه استانداردهای شبکه های کامپیوتری، سازمان هایی از هر دو دسته وجود دارند مانند ITU، ISO، IETF و IEEE، که در ادامه آن ها را معرفی خواهیم کرد.
ایزو چیست؟
سازمان بين‌المللی استاندارد ISO در يك نگاه
ISA :International standard association در سال 1926 با شرکت 20 کشور دنیا تاسیس شد و بعدها درسال 1942 تعطیل شد.
سازمان بين‌المللي استاندارد ISOكه مقر آن در ژنو مي‌باشد در 24 فوريه 1947 به منظور يكپارچه كردن تدوين استاندارد در سراسر جهان ايجاد تسهيلات در تجارت بين‌المللي حمايت از توليدكننده و مصرف‌كننده و توسعه همكاريهاي علمي تكنولوژيكي اقتصادي و... با عضويت 25 كشور فعالیت کرد. به دنبال پيوستن تدريجي ساير كشورهاي جهان اين سازمان در حال حاضر داراي 132 عضو شامل 90 عضو اصلي 34 عضو مكاتبه‌اي و 8 عضو مشترك مي‌باشد كه موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران از جمله اعضاي اصلي آن بوده و با فعاليت در كميته‌هاي فني ايزو در تدوين استانداردهاي بين‌المللي مشاركت داشته و دارد. اين استاندارد ها كه تعداد آنها در حال حاضر 11950 مورد مي‌باشد توسط 2856 كميته و زير كميته و بيش از سي هزار كارشناس تدوين گرديده‌اند.
استانداردهای ایزو با استانداردهای تضمین کیفیت تفاوت دارد.
متاسفانه هنوز بسیاری از مردم و حتی مدیران شرکتهای ما این دو استاندارد را با هم اشتباه میگیرند و مثلا گواهی نامه ایزو 9000 را نشان از کیفیت محصول می دانند.
تفاوت این استانداردهای « تضمین کیفیت» با استانداردهای «کیفیت محصول» به نوع نگاه ما به کیفیت از دیدگاه کل شرکت و محصول مربوط می شود. استانداردهای محصول معمولا حداقل مشخصه های فنی لازم برای کیفیت محصول را بیان می کنند. اما استانداردهای تضمین کیفیت حداقل الزامات کیفی لازم در همه ابعاد شرکت و فرایندهای آن را نشان می دهند. برای مثال استاندارد محصول مشخص می کند که محصول ما از نظر استحکام، دوام، ابعاد، اندازه و غیره باید چه مشخصاتی را داشته باشد تا حداقل کیفیت قابل قبول را دارا باشد. اما استاندارد تضمین کیفیت مشخصات خاصی را برای محصول بیان نمی کند، بلکه فقط تاکید می کند که عوامل تاثیرگذار بر کیفیت باید از طریق فرآیندهای مختلف مثل تولید، طراحی و خرید کنترل شوند.
استاندارد IEEE:
IEEE به مجموعه ای از استانداردها گفته می شود که در پیاده سازی و برقراری ارتباط بین کامپیوترها در شبکه های بی سیم محلی (WLAN) در فرکانس های 2.4، 3.6 و 5 گیگا هرتز کاربرد دارند. این مجموعه استاندارد ها توسط کمیته استاندارد سازی تحت عنوان IEEE LAN/MAN ایجاد و نظارت می شوند. آخرین ویرایش فعلی این استانداردها با نام IEEE 802.11-2007 معرفی شده است.
پیشینه تکنولوژی 802.11 به سال 1985 باز می گردد، زمانیکه کمسیون ارتباطات دولت فدرال باند ISM را صرفا جهت استفاده های بدون نیاز به مجوز ارایه داد.
در سال 1991 شرکت NCR/AT&T (که اکنون با نامهای Alcatel-Lucent و LSI Corporation شناخته می شوند) پیش نویس استاندارد 802.11 را در هلند ارایه دادند. نویسندگان این پیش نویس در ابتدا قصد داشتند این تکنولوژی را در سیستم های صندوقداری (تحویل داری) مورد است قرار دهند. اولین دستگاههای بی سیم تحت نام WaveLan با نرخ انتقال داده 1Mbit/S و 2Mbit/S وارد بازار شدند.
استاندارد ITU:
اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU)در سال ۱۸۶۵ تاسیس شد و ۱۴۰ سال از عمر آن می گذرد. این اتحادیه تشكیلاتی جهانی است كه در حال حاضر دارای ۱۸۹ عضو دولتی و ۶۲۷ عضو بخشی است و مسئولیت تدوین مقررات، استاندارد سازی، هماهنگی و توسعه مخابرات بین المللی را بعهده دارد. از اختیارات عالیه این اتحادیه سازماندهی كنفرانس های تام الاختیار است. ساماندهی موضوعات و مسائل اداری مربوطه بوسیله دبیرخانه عمومی و دفاتر مربوطه انجام می گیرد و كنفرانس های جهانی مخابرات ضمن تعیین راهبردها تصمیمات مقتضی اتخاذ می نمایند.
استاندارد IETF:
نیروی ضربت مهندسی اینترنت (IETF)، گروهی است که استانداردهای اینترنت را ایجاد کرده و بهبود می‌بخشد. این گروه با کنسرسیوم وب جهان شمول موسوم به W۳C و سازمان بین المللی استاندارد سازی موسوم به ISO/IEC همکاری نزدیکی داشته و به طور ویژه بر روی مجموعه پروتکل اینترنت کار می‌کند. این گروه یک موسسه استاندارد باز بوده که هیچ عضویت رسمی و یا شرایط عضویتی ندارد. همه شرکت کنندگان و مدیران داوطلب هستند، هر چند معمولا کار آنها بوسیله کارفرمایان و یا حامیانشان از نظر مالی پشتیبانی می شود. برای مثال، رییس فعلی بوسیله وری‌ساین و آژانس امنیت ملی دولت ایالات متحده آمریکا پشتیبانی می‌شود.